Danas se navršava 103 godine od Sjeničke konferencije 1917. godine kada je dvanaest sandžačkih legitimno izabranih gradonačelnika donijelo Rezoluciju sa konkretnim prijedlogom za trajno rješenje statusa Sandžaka i statusa građana Sandžaka.
Na konferenciji u Sjenici je jednoglasno donijeta rezolucija kojom se traži da se Sandžak, odnosno dijelovi koji su aneksirani od strane Srbije i Crne Gore, pripoji Bosni i Hercegovini, jer „historijom i jezikom pripada istoj“. U slučaju da zahtjev ne bude ispunjen, zatražena je autonomija Sandžaka.
Značaj Sjeničke konferencije se ogleda u tome što je u njoj jasno i nedvosmisleno izraženo raspoloženje bošnjačkog naroda o pitanju uređenja Sandžaka, ali i u pogledu rješavanja pitanja Bošnjaka u tom periodu.
Sandžak je historijska regija, a građani Sandžaka su u dvadesetom vijeku tri puta legitimno iskazali svoju zasebnost i samoopredjeljenje.
Prvi put, 13. i 14. augusta 1917. godine kada je na konferenciji u Sjenici donijeta Sjenička rezolucija.
Drugi put, u Pljevljima 20. novembra 1943. godine, kada je formirano Zemaljsko antifašističko vijeće narodnog oslobođenja Sandžaka - ZAVNOS, čime je Sandžak stekao status federalne jedinice u tadašnjoj Jugoslaviji, sa svojim organima, Skupštinom i Vladom. Federalna jedinica Sandžak, ukinuta je 29. marta 1945. godine suprotno interesima i potrebama građana Sandžaka.
Treći put, na Referendumu održanom 25. 26. i 27. oktobra 1991. godine kada su se građani Sandžaka izjasnili za političku i teritorijalnu autonomiju Sandžaka.
Bošnjačko nacionalno vijeće poklanja posebnu pažnju svim pomenutim datumima, imajući u vidu značaj ovih datuma za posebnost regije Sandžak.
