Vijesti

Predsjednik Izvršnog odbora Bošnjačkog nacionalnog vijeća Esad Džudžević uputio je pismo ministarki pravde Snežani Malović, u kojem se kaže:

“Poštovana g-đo ministarko,

Molim Vas da, u skladu sa Vašim ovlašćenjima i sa zakonom, preduzmete odgovarajuće mjere kako bi se rasvijetlili i procesuirali odgovorni za ratne zločine nad pripadnicima bošnjačkog naroda u Sandžaku u periodu od 1992. do 1995. godine, zbog kojih se iselilo više od polovine bošnjačkog stanovništva sa područja opštine Priboj, kao i iz ostalih sandžačkih gradova.

Ovom prilikom podsjećamo Vas samo na neke od zločina koji su se u tom periodu desili:

1) 10. aprila 1992. godine iz autobusa na liniji Čajniče – Pljevlja izveden je Nusret Kuloglija, mještanin sela Zaostro, opština Priboj, nakon čega mu se gubi svaki trag.

2) 10. maja 1992. godine iz bolesničke postelje u pribojskoj bolnici, od strane pripadnika srpske vojske, kidnapovani su Sabahudin Čeljo i Jusuf Šolaj, koji su istog dana ubijeni na teritoriji BiH. Ovaj zločin nije procesuiran, niti je osoblje bolnice podvrgnuto bilo kakvim kaznenim mjerama.

3) 26. avgusta 1992. godine u Sjeverinu ubijen je Ramo Berbo od strane pripadnika srpske vojske. Razlog ubistva je bošnjačko ime u ličnoj karti. Zločin nije procesuiran.

4) 26. avgusta 1992. godine u selu Sočice je spaljeno pet bošnjačkih kuća, što je označilo početak široke akcije spaljivanja i uništvanja bošnjačkih sela uz granicu sa BIH. Do 1995. godine uništeno je 185 kuća i veliki broj pomoćnih objekata.

5) 21. oktobra 1992. godine ispred svoje kuće u Sjeverinu od strane pripadnika Srspske vojske kidnapovan je Sabahudin Catović, nakon čega mu se gubi svaki trag. Zločin nije procesuiran.

6) 22. oktobra 1992. godine u ranim jutarnjim satima, iz radničkog autobusa na liniji Sjeverin – Priboj u mjestu Mioče, izvedeno je 16 radnika Bošnjaka, koji su putovali na posao u pribojske kolektive. Otmicu su izvršila lica u uniformama sa srpskim obilježjima. Oteti su istoga dana odvedeni u Višegrad, na teritoriju BIH, gdje su, na obali Drine, mučeni, sječeni noževima, mrtvi kamenovani a potom bačeni u Drinu. Za ovaj zločin su, u Beogradu 2005. godine, pravosnažno osuđeni: Milan Lukić, Dragutin Dragičević i Oliver Krsmanović na po 20 godina zatvora i Đorđe Šević na 15 godina.

7) 18. februara 1993. godine Vojska Jugoslavije je granatirala bošnjačko selo Kukureviće. Tom prilikom su ubijeni: Uzejir Bulutović, Mušan Husović i Fatima Sarač. Ostali stanovnici su spas našli u bjekstvu, a selo je spaljeno. Zločin nije procesuiran. Nepoznato je da li vođena bilo kakva istraga.

8.) 27. februara 1993. godine iz voza u željezničkoj stanici Štrpci kod Priboja kidnapovano je 19 putnika – 18 Bošnjaka i 1 Hrvat. Putnici su odvedeni u Višegrad gdje su likvidirani. Za ovaj zločin je, u Višem sudu u Bijelom Polju (Crna Gora) osuđen na 15 godina zatvora Nebojša Ranisavljević iz Despotovca (Srbija). U Srbiji ovaj zločin nije procesuiran iako je izvršen nad devet građana Srbije.

9) 6. april 1993. godine u Sjeverinu su pripadnici vojske u srpskim uniformama iz njegove kuće kidnapovali Hasana Mujovića, nakon čega mu se gubi svaki trag. Zločin nikada nije procesuiran.

O ovim i drugim zločinima nad bošnjačkim stanovništvom na ovom području svjedoče istraživanja i podaci Fonda za humanitarno pravo iz Beograda, Sandžačkog odbora za zaštitu ljudskih prava i sloboda iz Novog Pazara, Odbora za zaštitu ljudskih prava i humanitarnu djelatnost iz Priboja, kao i drugih domaćih i stranih organizacija i institucija.

Molim Vas da ovaj zahtjev razmotrite što hitnije, a u cilju što adekvatnijeg rješenja, tražim od Vas, da primite delegaciju Izvršnog odbora Bošnjačkog nacionalnog vijeća koji vrši tehnički mandat, u skladu sa zakonom.” Kaže se u pismu upućenom ministarki pravde Snežani Malović.

U Novom Pazaru,                                   Sekretar
23.02.2011.godine                  Bošnjačkog nacionalnog vijeća

Alma Husić